ในการฝึกนาฏศิลป์ไทยนั้น นอกจากจะฝึกท่ารำตามแบบแผน เช่น ฝึกรำเพลงช้า เพลงเร็ว รำแม่บท และฝึกระบำที่เป็นมาตรฐานต่างๆ ผู้ที่ไม่มีทักษะมักจะรำไม่ค่อยได้ ฉะนั้นครูผู้สอนจึงได้คิดประดิษฐ์ท่ารำอย่างง่ายๆ เช่น รำโคม รำพัด และฟ้อน ฯลฯ โดยดัดแปลงทำนองเพลงที่เรียกว่า เพลงต่างภาษา เช่น พม่า มอญ จีน ลาว แขก ใช้ทำนองง่ายๆ ประกอบท่ารำที่ไม่ใช่ท่ามาตรฐาน เพื่อให้ผู้เรียนที่ไม่สามารถรำแบบมาตรฐานได้ จะได้มีโอกาสรำและออกแสดงได้
ฟ้อนชมเดือนนี้ ใช้ทำนองลาวลำปาง เพลงที่มีสำเนียงลาวมักจะใช้รำกับฟ้อน เนื้อเพลงกล่าวถึงการชมธรรมชาติ เช่น แสงเดือน ความงามของผู้หญิง และการแต่งกาย ท่ารำได้พยายามเลียนแบบการฟ้อนทางภาคเหนือที่มีลีลาอ่อนช้อยงดงามน่าชม จึงเรียกการรำชุดนี้ว่า ฟ้อนชมเดือน
บทเพลงฟ้อนชมเดือน
โอ้เดือนเอยโอ้เดือนดวงงาม ส่องวาววามแลอร่ามเวหา
โอ้เดือนนี้หนอไป่ยอจันทรา ชื่นวิญญาไหนมาเทียมเท่า
โอ้แสงจันทร์เจ้าคลายเศร้าร่มเย็น (ซ้ำ)
สุดสวสยเอยรื่นรวยนารี ยามราตรีมีจันทร์วันเพ็ญ
นวลเดือนยั่วเย้าให้สาวเริงเล่น ช่างงามจริงหญิงเอยงามเด่น
หากเห็นฤทัยหวนไห้รัญจวน (ซ้ำ)
ทำนองเพลงลาวลำปางจบเพียงเท่านี้ แต่ผู้ประดิษฐ์ท่ารำได้เพิ่มท่ารำออกไปอีก โดยขอให้ท่าครูหลวงประดิษฐ์ไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) แต่งทำนองเพลงต่อท้ายเพิ่มขึ้นอีก เพื่อให้เกิดความสนุกสนาน เหมือนดังเช่นเพลงดนตรีที่มีท้ายเพลงสนุกๆ ที่ท่านครูหลวงประดิษฐ์ไพเราะได้เคยทำมาแล้วในทางดนตรีไทย
ผู้แต่งบทร้อง ดร.คุณหญิงชิ้น ศิลปบรรเลง
ผู้ประดิษฐ์ท่ารำ อ.ลัดดา ศิลปบรรเลง
การแต่งกาย แต่งกายแบบฟ้อนของชาวเหนือ คือนุ่งผ้าซิ่นยาวถึงข้อเท้า ใส่เสื้อแขนกระบอก ห่มผ้าสไบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น